Bu hafta havalar çok güzel ve bunun yansımasıyla bahara kapılarımızı açmaya hazırız.
Fakat bu yaz bölgemizde kuraklık kaçınılmaz olacak gibi. Kış ayında yeterince yağmur ve kar yağmayınca bölgede su rezervi konusunda sıkıntı olacağını düşünüyorum. Kilis Seve Barajını biliyorsunuz. Ben sürekli Gaziantep – Kilis arası mekik dokuyorum. Seve Barajı yakınına gelince barajın suyuna hep dikkat ederim. Bu günlerde barajın dolu olması gerekirken maalesef su seviyesinin her geçen gün düştüğünü fark ettim. Bunun yanında Gaziantep ve Kilis nüfusunun artışını da göz ardı etmemekte fayda var.
Kilislilere ve Gazianteplilere bir önerim var. Su konusunda gerekli tedbirleri almalı ve su tasarrufu yapmaya başlamalısınız.
Diyeceksiniz ki evde kalan kızla ne alakası var bu yazının?
Nüfusu ikiye katlamış şehirlerimizde her açıdan sorunlar zinciri baş gösterirken başka bir sorunda kültürel dokumuzun değişimi dikkatimi çekti. Bir dostumla yaptığımız konuşmayı sizinle paylaşmak istedim aslında…
Uzun zamandır görmediğim bir dostumu ziyaret ettim. Orta şekerli kahvelerimizi yudumlarken dostumun telefonu çaldı.
Karşıda ki kişi Erzurum’dan arıyordu. Bir akrabasına Suriyeli bir kız aradıklarını söyleyip dostumdan bir kız bulmalarını istedi. Abim bir anda gülerek “Ya ne istersen iste ama benden böyle bir şey isteme. Gel misafirim ol yedirip içireyim ancak ben böyle bir şeye ortak olmam.” Arada espiriyle karışık gülerek “Ya arkadaş Türk kızlarının suyu mu çıktı? Suriyeliyi ne yapacaksın? Kaplumbağa bile sahile yumurtasını bırakıp denize döner. Türk örf ve adetleriyle çocuklarını yetiştirecek anne adayları dururken Suriyeli niye kardeşim?” dedi. Aslında bu tür konuşmalara çok sık rastlıyorum ancak burada dikkatimi çeken Türkiye’nin gün geçtikçe kültürel yapısının bozulması.
Dostum telefon konuşmasının sonunda “Abi eskiden bir şey alırken yerli malı mı diye soran millet, gelin alırken yerli malı mı diye sormayı bırak, nereden geldiği, ne olduğu, kim olduğunu bilmediği bir aileyi hayatına ortak ediyor. Bu nasıl iştir yahu!” dedi.
Konuşma bitince değerli dostuma “Çok doğru söylüyorsun. Biz sanırım Araplaşıyoruz. Zaten son on yılda Arap baharına kapıldık gittik, şimdi de iyiden iyiye Araplaşıyoruz” dedim ve ağlanacak halimize güldük. Artık bu durum “SURİYELİ KIZ ARIYORUM” hattına dönüşerek sektör haline gelmiş.
Gaziantep ve Kilis’te tanıdığı olanlar, oğlunu, akrabasını ve babasını evlendirmek isteyenler Türkiye’nin dört bir yanından “Alo abi Suriyeli bir kız arıyoruz tanıdığın var mı?” demeye başladı.
Çocuklarımızı yetiştiren anneler olduğunu düşünürsek Suriyeli bir annenin yetiştireceği çocukların Türk kültürüyle mi yoksa Suriye kültürüyle mi büyüyeceğini tahmin edebiliyorum. Zaman içinde iyiden iyiye “KÜLTÜREL YAPIMIZIN” bazı nedenlerden dolayı değişeceği kesin.
Eskiden anneler oğullarına kız ararken kimin nesi, kimin fesi, sık eler sık dokurdu. Nihayetinde aile yapısı bizler için önemliydi. Dindar, ahlaklı, dürüst, tanınmış, soyu sopu belli ailelerin kızları olması, annelerin vazgeçilmez şartlarından biri değil miydi?
Bu konuşma aslında anlayana çok şey anlatıyor anlamayana pek bir şey ifade edeceğini sanmıyorum.
Eğer böyle giderse “BİZİM KIZLAR EVDE KALACAK”
Hoşçakalın!
