“Niksar’ın gözyaşları Şahinbey’e umut, sevgi oldu ve Şahinbey’den de Kütahya’ya sel oldu.”
Bu sözlerle uğurlanmak herkese nasip olmaz herhalde.
Devlet adamı kolay yetişmez… Devlet adamları yetişince de yürekliyse, halka hizmet ediyorsa, gözü pek koltuk sevdası yoksa kolayca harcanır…
Yıllarca bürokrasinin içinde boğulduk. Kimi zaman kapılar yüzümüze kapandı. Kimi zaman koltuğa yapışıp kalanlardan şikâyetçi olduk.
Babamız, abimiz diyerek sırtını sıvazladığımız devlet adamlarının ise arkasında durmasını beceremedik. Her zaman siyasete yenik düştük.
Memur olarak göreve başlayan, kaymakam ve vali olarak devlete birçok hizmet veren hayatı dizilere, filmlere konu olan rahmetli valimiz Recep Yazıcıoğlu’nu hatırladım. Bir trafik kazası sonucu hayatını kaybeden değerli valimiz bürokratlara bir örnekti.
Üzerinize düşenleri yapmak için Tarzan olmaya gerek yok biliyorum.
Şahinbey’e de bugüne kadar birçok kaymakam geldi geçti. Hepsi bu ülke için hizmet etti. Ancak bir kaymakam geldi Tokat’tan gözyaşlarıyla… Adı Uğur Turan’dı… Kimi devlet ağlar mı dedi, kimi tribünlere oynuyor dedi, kimi kıskandı, kimi çok konuşuyor dedi.. Herkes bir şey dedi dedi…
Bazıları da baba dedi, abi dedi kardeş bildi. Halk Uğur Turan ’sız düğün dernek yapmaz oldu, toplantıların yemeklerin tuzu biberi oldu. Kaymakamlık kapısı sonuna kadar açık kaldı… İnsanları sevdi, sevmeyi öğretti.
O Allah, vatan, bayrak, namus, şeref kelimelerini dilinden düşürmedi…
Bu arada “devlet adamlığıyla” ilgili bir hikâye aklıma geldi.
Bir gün bir kaymakam, kamu binasını inşa eden ve bedelinin ödenmesini isteyen adama şöyle der;
“Tamam, anladık sen para istiyorsun da bu binada birçok eksik var. Söz verdiğin şeyleri yapmamışsın. Ben bu parayı sana nasıl öderim. Tüyü bitmemiş yetimin hakkını sana verirsem ben öte dünyada nasıl hesap veririm. Eksikleri tamamla bende ödeme için onay vereyim.”
Eli kolu uzun müteahhit hemen yönetiminde bulunduğu partinin ileri gelenlerine konuyu aktarır. İleri gelenler Kaymakamı ikna edemezler. Konu ülkenin başbakanına iletilir. Ancak Başbakana rağmen Kaymakam ödeme için onay vermez.
Tüm bunlara rağmen “vallahide billahi de ben bu tüyü bitmemiş yetimin hakkını yedirtmemde imzalamamda, varın gelen imzalasın” diyen Kaymakam çok geçmeden başka bir ile pasif bir göreve atanır. O arkasına bile bakmadan içi rahat gönlü huzurlu bir şekilde yeni görevine başlar.
MASADA KALAN HAK EDİŞİ YENİ GELEN İMZALAR MI BİLİNMEZ AMA BİLDİĞİM TEK GERÇEK, DEVLET ADAMI OLMAK KOLAY ZANAAT DEĞİL VESSELAM…
Olsun bazen yardım elini uzattığı fakir öğrencilerin duası, bazen elini öptüğü yaşlıların duası, bazen yardım ettiği vatandaşların duası onu her zaman koruyacaktır.
Makam sevdası çekmektense vatan sevdası çekmek en güzel olanıdır.
Marka şehrin bir markası daha oldu GÜZEL İNSAN…
Güzel İnsan Uğur TURAN; Tokatlılar gibi Gaziantepliler de seni çok sevdi. Seni bir türlü yolcu edemedi bu şehir… Bürokrat vatandaşın sırtını sıvazlar mı diyenlere umut oldun sen… Yeni görevin hayırlı olsun. Ümit ediyorum sizi bir gün farklı yerlerde farklı konumlarda hak ettiğiniz yerde ziyaret etme fırsatı bulurum. Oğlum, kızım, eşim sevgiyle sizi selamlar. Başarılar… Güle güle git güle güle yeniden bu şehre gel…
