Hayatın bazı dokuları vardır. Özellikle de; kentlerin dilsiz öyküsünü çağrıştırır bu dokular!
Doğduğumuz toprakları anımsatacak ufacık bir ayrıntı, eskimeyen değerlerimizi yaşatan bir cümle, huzuru bulduğumuz küçük bir kentin sokaklarına benzeyen başka bir kent ya da izlerini taşıyan bir insan…
Kaybettiğimiz zamanı ve anılarımızı yaşatma çabasıdır, bu. Varlığımızın, başka bir bedende hayat bulması gibi…
Oysa zaman kendini asla tekrarlamaz. İnsanlardır, kendini yineleyen benzer bulgularda…
Başkalaşım, değişim sürecini kabul ederiz hatta heyecanla sarılırız ilk etapta. Sonra ufacık bir ayrıntı yeter kararlarımızı baltalamaya!
Bir dönüşümün ortasında, ters açıyla hızlı bir tur atar, başladığımız noktaya döneriz tekrar, ancak; bu kez kördüğüm halinde… Sonra yeniden başlarız küreklere asılmaya; daha azimli, daha hırslı, daha cesur…
Gelgitler, insan hayatının bir parçasıdır çünkü insan aklının bir ucu hep yeniliklere açıktır yani akıl oyunları insanı kendinden alıkoyabilir!
Ama hayatın dokuları hiç kaybolmaz zihnimizden. Bazen bir çocuğun şen kahkahasında, bazen uçan renkli bir balonda, bazen eski bir mızıkada vuku bulur devinimler… Ağa takılmış balık misali çırpınır insan…
Bazıları şanslıdır çünkü onlar, aklının efendisi olmayı başarmıştır. Oysa bazıları aklına hükmedemeyerek kaybolur bilinmezliğin karanlık yolunda! Zihnimizde gizli bir krallık vardır sanki… Tahtı boş bırakıp, zaman labirentinde salınıp durursak, aklımızın basit oyunları bizi bir kaosa sürükler ve kendimizi birdenbire büyük bir hortumun ortasında bulabiliriz.
Zaman, durup beklemez. Dün cansız; bugün telaşlı; yarın ise belirsizdir. Öyleyse; insan için sadece ‘an’ vardır. Anları, doğru değerlendirmeyi öğrenirsek düne takılıp kalmaz, bugünü öldürmez, yarını en iyi şekilde yaşarız.
Hayatımızda iz bırakan cümleleri, olayları, insanları, kentleri unutmak nankörlük olur elbette. Ama önümüze bakmayı öğrenemezsek, takılır düşeriz! En doğrusu, bu dokuları ruhumuzun derinliklerinde hassasça korumak ve gülümseyerek hatırlamaktır.
Geçmişin, bizlere hiçbir getirisi olamaz. Bugünü yaşayıp, yarın için planlar yapıp, geçmişe saygı duymakla yetinmeliyiz!
Adımlarımızın yepyeni ışıklı, aydınlık yollara varması ümidiyle!
