Ekranların Yeni Hâkimi: Mafya Dizileri ve Toplumsal Yansımaları
Şiddeti Normalleştiren Ekranlar ve Toplumsal Çürüme
Son günlerde Türkiye’nin gündemine bomba gibi düşen bir görüntü, hepimizi derin bir kaygıya sevk etti. Gaziantep’te sosyal medyada yayılan ve ulusal basında da yer bulan bu görüntülerde, eli silahlı üç çocuğun rastgele etrafa ateş açtığı anlar, adeta toplumsal bir alarmdı.
Akran zorbalığından şiddet olaylarına kadar, gençler arasında giderek yayılan bu davranış bozukluklarının kökenine inmek zorundayız. Çocuklarımıza, gençlerimize neler oluyor? Bu soruyu bir an bile düşünmeden geçiştiremeyiz.
Son birkaç yıla damgasını vuran bir televizyon trendi var: Mafya ve suç örgütleri temalı diziler. Eskiden sınırlı örneklerle karşımıza çıkan bu tür yapımlar, artık prime-time kuşağının neredeyse üçte birini domine ediyor. Peki, bu yoğun ilgi ne anlama geliyor? Karanlık tiplemelerin, hızlı arabaların ve keskin silahların ekranları bu denli istila etmesi tesadüf mü, yoksa toplumsal bir ihtiyacın yansıması mı?
Bu dizilerin içerikleri yasa dışı eylemleri meşrulaştırmaktan başka bir şey değil.
Rol Model mi, Şiddet Propagandası mı?
Yaşadığımız bu sosyal çürüme döneminin en büyük etkenlerinden biri, ne yazık ki televizyon ekranlarında yayınlanan mafya içerikli dizilerdir. Bu yapımlar, şiddeti, intikamı ve yasa dışı silahlanmayı bir yaşam tarzı gibi sunarak genç zihinlerde tehlikeli bir rol model oluşturuyor.
Bakın, en çok izlenen bazı yapımların ana temaları ne:
* Uzak Şehir: Neredeyse her bölümde, silahlı karakterler çatışma hâlinde.
* Halef: İki aşiretin husumeti ekseninde, karakterlerin elinden silah eksik olmuyor.
* Eşref Tek: Hikâyesi, silahından vazgeçemeyen bir karakterin etrafında dönüyor; her bölümde kan, çatışma ve bolca ceset… Devletin güvenlik ve yargı organları yokmuşçasına, her yerde şiddet kol geziyor. Suçu meşrulaştıran senaryolar.
Bu yapımlar, gençlerin kendilerini “mahalle kabadayısı” sanmasına zemin hazırlıyor.
Devlet ve Yargı Neden Yok Sayılıyor?
Bu dizilerin senaryolarındaki en büyük sorun, devletin güvenlik ve yargı organlarının hiçe sayılmasıdır. Dizilerde onca adam ölüyor, büyük çatışmalar yaşanıyor ancak ortada ne bir polis, ne bir jandarma ne de işleyen bir yargı süreci var.
Gençler, şiddetin sonucunun ne olacağı konusunda doğru bir fikre sahip değiller. Sanıyorlar ki şiddet onlara güç getirecek, dünya onların etrafında dönecek. Oysa gerçek hayatta adam vurmak, öldürmek ciddi bir suçtur ve ağır bir cezası vardır. Gelin görün ki, dizilerde onca ölüm yaşanmasına rağmen ne ceza ne de suç kavramı gerçekçiliğini koruyor.
Sorumluluk Kimin?
Şimdi sormak gerekiyor: Sadece eline silah alan, yanlış rol modelleri taklit eden o gençler mi suçlu? Yoksa bu şiddet dolu içeriklere göz yuman, toplumsal sorumluluğu yeterince gözetmeyen yetkililer mi?
RTÜK’ün bu duruma acilen el atması, mafya içerikli dizileri mercek altına alması ve silah kullanımına ciddi sınırlamalar getirmesi elzemdir. Aksi takdirde, ekranlardaki sanal şiddet, sokağımızdaki gerçek bir çürümeye dönüşmeye devam edecektir.
Toplum olarak bu gidişata “Dur” demenin ve ekranlarımızdaki şiddet propagandasını sorgulamanın zamanı çoktan geldi.
Suçun Romantizasyonu Tehlikesi
Bu dizilerin başarısının ardındaki temel sır, suç dünyasının romantizasyonu. Kötü karakterler, genellikle “kural tanımayan ama bir kalbi olan” ya da “aile değerlerine bağlı, mecburen bu yola düşmüş” figürler olarak sunuluyor. Seyirci, onların adalet sisteminin açıklarını kendi yöntemleriyle kapatışını, yoksulluktan zirveye yükseliş hikâyelerini bir tür modern halk hikâyesi gibi izliyor.
Ancak bu durumun ciddi bir tehlikesi var: Suçun normalleşmesi ve hatta cazip hâle gelmesi. Şiddet sahnelerinin sıklığı, “racona uymak” adı altındaki kuralsızlık felsefesi, özellikle genç izleyiciler nezdinde kahramanlık ve güç algısını çarpıtabiliyor. Hukuk yerine bireysel kuvvetin, diyalog yerine tehdidin çözüm olarak sunulması, uzun vadede toplumsal şiddet eşiğini yükseltme riski taşıyor.
Ekonomik ve Sosyal Kaosun Aynası mı?
Öte yandan, bu popülariteyi yalnızca basit bir şiddet eğilimiyle açıklamak eksik kalır. Mafya hikâyeleri, genellikle sistemin çürüdüğü, adaletin yavaş işlediği veya parayla satın alınabildiği bir arka planda geçiyor. Karakterlerin zenginleşme ve güç edinme hırsı, ekonomik belirsizlik ve gelir eşitsizliğinin arttığı bir dönemde, toplumsal merdivenleri yasal yollarla tırmanmakta zorlanan kitleler için bir “hızlı çıkış” fantazisi sunuyor olabilir.
Seyirci, ekranda gördüğü o kuralsız gücün, gerçek hayatta hissettiği çaresizliğe bir fantezi cevabı olmasını istiyor. Dizilerdeki “babalar”, izleyicinin kendi hayatında hissettiği adaletsizliğe karşı duran, güçlü, korkusuz ve hesap soran bir arketipi temsil ediyor.
Yayıncıların Sorumluluğu
Bu dizilerin reytingleri tavan yaparken, yayıncı kuruluşlara ve yapımcılara düşen sorumluluk da artıyor. Bir televizyon yapımının, sadece izlenme rekorları kırmakla değil, aynı zamanda toplumsal bilinci şekillendirmedeki rolüyle de değerlendirilmesi gerekir.
Mafya dünyasını anlatmak sanatsal bir özgürlüktür, ancak bunu yaparken karakterleri sorgulanmaz idoller hâline getirmek, kullanılan şiddeti estetikleştirmek ve yasa dışı eylemleri meşrulaştırmak, dikkat edilmesi gereken ince bir çizgidir. Unutmamalıyız ki, ekranlar bir toplumun aynasıdır; ancak aynı zamanda o toplumu şekillendiren de bir araçtır.
Televizyon dizileri elbette birer kurgudur ama kurgunun bu denli karanlık bir gerçeğe bu kadar yoğun odaklanması, belki de bize toplum olarak neyi özlediğimiz ve neyden kaçtığımız hakkında çok önemli ipuçları veriyor.
Gençleri EŞREF TEK’e kurban etmeyin!
Gaziantep Haberler Gaziantep Sağlık Son Dakika News
Gaziantep Haber, Narkoz Haber, Gaziantep Son Dakika, Gaziantep haberleri, Gaziantep ile ilgili son haberler, Gaziantep gündem haberleri, Gaziantep son gelişmeler bu sitesi
Haber Merkezi – NARKOZ HABER
