Hande Tamer’in kaleminden “YILDIZLARDAN BİR FAZLA”
“Yıldızlardan Bir Fazla” kitabının yazarı Hande Tamer, Narkoz Haber’e şairliğe giden yol hikayesini anlattı.
Kültür ve Sanata önem veren bir ailede yaşayan Hande Tamer çok kitap okuduğunu ve yazmayı çok sevdiğini söyleyerek sorularımızı yanıtladı.
Sizi tanıyabilir miyiz?
6 Temmuz 1998’de İzmir’de doğdum. Sanatsever bir ailede büyüdüm, eğitimime çok önem verdiler. Küçük yaşlarımdan beri yazı yazıyorum. Bunun yanı sıra müzik ve oyunculukla ilgileniyor, piyano, gitar, ukulele, lir çalıyor ve vokalistlik yapıyorum, ayrıca birkaç dizi projesinde yer aldım. Akademik olarak da Manisa Celal Bayar Üniversitesi Uluslararası Ticaret lisans bölümünü bitirdim, aynı zamanda Eskişehir Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi İnsan Kaynakları Yönetimi son sınıf öğrencisiyim. Kariyerimi sanat alanında şekillendirmek istiyor ve kendimi Sanat’ın ve Dünya’nın kızı şeklinde tanımlıyorum. Daha evvel Ritim Sanat Yayınları’nın 3 antolojisinde ve Ay Yayınları’nın 1 antolojisinde şiirlerim yayınlandı, Ekim’den beri de Ay Yayınları’nın dergisinde düzenli yazıyorum. Ve son olarak kendime ait Ay Yayınları’ndan çıkan Yıldızlardan Bir Fazla adında bir kitap yazdım, en büyük çocukluk hayalimdi ve kitabım şimdiden çokça olumlu eleştiri aldı.
Yazar- Şair olmaya nasıl karar verdiniz?
Ben bu hayale “şu zamanda karar verdim” diyemiyorum çünkü kendimi tanımaya başladığım en küçük yaşlarımdan beri yazar olmak istiyorum. 5 yaşında okuma yazmayı neredeyse kendi kendime öğrenmiştim ve çocukluğum kitap okuyarak geçti. Fakat şiir okumak ve yazmak daha dağınık bir süreç benim için, çünkü ergenliğimde ya da çocukluğumda en çok şu şairi okurdum diyemiyorum. Bunun nedeni de şairlerin tarzlarından da ziyade her bir şiirin ayrı ruhu olduğunu düşünüyor olmam. Tarzlar elbette yazım şeklini etkiliyor fakat benim için şiir, edebiyatın içerisinde apayrı bir dünyadır. Her şiir kendi içinde birden çok ruh hali ve yaşanmışlık içeriyor bana göre. Ve şiir hayatın kendisiyken okuması ise her şeyden kısa süreli bir kaçıştır. Senelerce hiç bırakmadan şiir ve düz yazı yazdım ve bir noktadan sonra artık kendinize şunu diyorsunuz ; “Artık tamam, insanlar benim yazdıklarımı da okumalı.” Çünkü insan sürekli okuyarak ve ufak ufak bir şeyler karalayarak bir nevi edebiyat dünyasında var olabilmek adına staj yapmış gibi oluyor. Her okuyan iyi yazabilir demek istemiyorum, tabi ki bu bir yetenek fakat ben kendimde yapabileceğimin ışığını hep gördüm. Tüm bunları içselleştirdiğimde de kendi yazdıklarımın artık basılmasını istedim.
Neden “YILDIZLARDAN BİR FAZLA”
Çünkü kelimelerle aram iyi olmasına rağmen bazen bazı şeyleri tanımlayamadığımı hissediyorum, bazı duygu yoğunluklarını… Tanımlayabiliyor olsam bile. Böyle durumlarda tanımsız şeyleri, bazı matematiksel kavramları edebiyatla harmanlamayı çok seviyorum. Örneğin yıldızlar eğer sonsuzsa (bilim aksini söyleyedebilir ben o kısımda değilim tabi ki) yıldızlardan bir fazla seviyor olduğumda sonsuz + 1 kadar seviyorum demek, bu matematiksel anlamda tabi ki doğru bir ifade değil ancak yazın dünyası içerisinde sonsuzdan daha büyük bir sevgiyi anlatır ve şiire apayrı bir enerji katar.
Böyle bir duygu yoğunluğu içerisinde kaleme alıyorum tüm yazdıklarımı. Aksi halde zaten hiçbir şey yazamam, içimden gelmez.
Şiir yazmak için belirli bir ruh halinde olmanız gerekiyor mu?
Evet, tam olarak bu. “Hadi bir şeyler yazayım.” şeklinde düşünerek bir şey yazamam, ya da belki yazabilirim ama yazmak istemem ve duygu seli içerisindeyken yazdıklarım kadar asla iyi olmaz. Benim şiir yazabilmem için içimden o an kâğıt kaleme koşmak gelmeli. Çoğu zaman yetişemiyorum bile ve telefonumun en erişebilir noktasında notlar var… Artık her şey dijitalleştiği için aklımdan geçen her şeyi not alıyorum. Bazen o haliyle kendi kendine şiir ya da anekdot halinde kalmış oluyor, bazen ise onları taslak olarak kullanıp düzenliyorum. Ama şiir yazma ruh haline girmiş olmam gerekir.
ANEKDOTLARLA İnsanlara bir şeyler öğretmeyi amaçlıyor musunuz?
Kimseye ders verecek konumda değilim ki, daha 24 yaşındayım. Haddime de değil ben bir öğretmen ya da ermiş değilim. Çok yoğun duygular hissederek yaşayan bir insanım sadece ve hissettiklerimi yazıyorum hepsi bu. Bir de sanatın yanı sıra felsefeyi seviyorum işte… Bu vesileyle de ortaya yazım tarzım çıkıyor. Bir de sürekli bir şeylerden ilham alarak yaşıyorum. Yerde duran herhangi bir şeyden de ilham alabilirim… Aklıma getirebileceği ve onunla ilişki kurabileceğim, bana bir şeyler hissettiren her şeyle ilgili bir şeyler yazabilirim. Tabi ki bazı konulardan ders alıp tavsiye verdiğim oluyor, ama öğretmek gibi düşünülsün istemem.
Okuduğunuz şiirler içerisinde sizi farklı etkileyen dizelerden birini paylaşır mısınız?
“Sayısız penceren vardı bir bir kapattım, bana dönesin diye bir bir kapattım” olabilir, benim için de anlamı çok özel ve derin.
Edebiyat Dünyasında nerede olmak istiyorsunuz?
Ben sadece daha fazla insana ulaşabilmek ve hayatlarına dokunabilmek, yazdıklarımla bir şeyleri sorgulatabilmek ve onların hayatlarının bir köşesinde olmak istiyorum. Hayatım boyunca sürekli yazmak ve edebiyat alanındaki başarılarımla anılmak istiyorum. Büyük kitlelere ulaşabilen başarılı bir yazar olmak benim için yeterli olacaktır.
