Bugün benim günüm!
10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü…
Doğrusunu söylemek gerekirse dilim tutuştu bugün. Bazen tuzsuz, yağsız, baharatsız yemek gibidir yazmak. Bazen de akıl ile değil sevgiyle tutuşan sözcüklerle dans etmektir yazmak.
Sağduyunun ve demokrasinin sesi olmuş, ilkelerinden ödün vermemiş, halka doğru, adil ve eksiksiz bilgiyi verebilmek için zaman kavramı olmadan çalışan meslek grubunun bir üyesiyim. 1987’de başladığım meslek hayatımda bir çok olaya tanıklık etmiş ve her geçen gün tecrübe sahibi olmuş bir gazeteci olarak kalemin gücünün tükendiği noktaya geldiğimizi söylemek durumundayım.
Mesleğimizin kan kaybettiğini ve mevcut koşulların getirdiği sorunlar yüzünden artık kalemi güçlü, işini şevle, aşkla yapacak bir nesil yetiştiremiyoruz ne yazık ki!
Derin konular. Detaya girmeyeceğim. Örneğin Gaziantep‘te kaç spor muhabiri var? Adli vakaları kaç gazeteci takip ediyor? Magazin muhabiri, savaş muhabiri vs yetişiyor mu? Alanında kendini yetiştirecek kaç iletişim mezunu genç bu işi yapıyor?
Bir nesil bitiyor. Ne yazık ki arkamızda mirasımızı bırakabileceğimiz yetişmiş gazeteciler yok. Sistem tek tüfek çalışır hale getirdi bizi. Bizler elveda dediğimizde defter kapanıp gidecek. Ne adımız ne sayfalarımız kalacak ardımızda. Yine aynı sistem mesleği eriterek her geçen gün kan kaybettiriyor. Fotoğraf makinesini omzuna takan gazeteciyim diyerek geziyor. Ne sormasını, ne oturmasını ne ağırlığını biliyor. Neden? AHİLİK bitti. Her meslekte olduğu gibi bizim mesleğimizde de usta çırak ilişkisi tükendi. Görgü, edep, haya, ahlak bunlar AHİLİK ile edinilen durumlardı. Maalesef bu konuda çok üzgünüm.
Nerede Fikir gazeteciliği, Foto muhabirliği, Siyasi gazetecilik, Spor gazeteciliği, İş gazeteciliği, Araştırmacı gazetecilik, Eğlence gazeteciliği, Turizm gazeteciliği?
GÜNÜN SONUNDA
“Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil” der Goethe.
Yarın önümüze bir kahvaltı tabağı, elimize bir poşet tutuşturacaklar ve saatlerce anlatacaklar. Biz yine bugün sizi yazacağız. Yine yine yeniden… Değişen bir şey yok olmayacak, anlayacağınız.
Ben yine de hatırlatmak istiyorum: Bugün bizim günümüz.
Bir gazeteci işinin doğası gereği değişken bir zaman dilimine sahiptir. Her an nerede ne olacağını bilmez. Çalışma saati yoktur. Hep gözü kulağı bir son dakika haberindedir. Eli, gözü tetikte bekler.
Yerel bir gazeteci gün içerisinde en az 5-6 haber girer. 15-20 dakikasını haberin fotoğraf tasarımına harcar. Gelen mail haberlerini değerlendirirse maazallah uyku haramdır. Tüm bunların yanı sıra özel haber için bir çalışma içerisindedir. İlk haberi yazmak ve kamuoyuna duyurmak işin bir parçasıdır. Genellikle artan maliyetler yüzünden tek çalışır. Akşam olur evinin yolunu tutar. Tam sofraya oturacaktır. Tak bir olay. Geçer bilgisayarın başına, başlar yarış. Tatlı bir rekabettir “TIKLANMA” derdi. Dijital çağa ayak uydurmak öyle kolay iş değil tabi. Gözü, google amcaya takılı kalır bir süre. Sofra onu bekler bir kenarda. Yatağa girer uyku tutmaz. Acep gece ne ola? Telefondadır gözü uyku arasında..
Böyle bir günü içinde yüksek sesle Aloooo diyenlerimiz var bizim. Bam teline bastığımız ayrık otları. Maşallah sütte leke var, sanki kendisinde hiç yokmuş gibi böğürür. Uğraş ki teselli edesin. Yandın o zaman. Empati yoksunu sempatik olmayan cinsler…
Günün sonunda gazeteci yaptığı işin yansımasını görür aynada. Kızarmış gözler, yorgun eller, tükenmişlik sendromu çeken bedenler. El elde baş başta bir ömür bizimkisi.
Dilim tutuştu, gözüm karardı yine bugün.
Evet bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü…
Ardımızda bırakacağımız bir mirasımız yoktur yazdığımız çizdiğimiz haberler dışında…
Şu nefes aldığımız şehrimiz Gaziantep’te o eski ağabeylerimiz yok. Bir bir terk ediyor kalemin ustaları bizi. Fotoğraf makinesinin dış dünya ile ilk teması objektif karesinin, ışıkları sönüyor zamansız. Farkında mısınız? Yetiştiremiyoruz: yerelden ulusala kalemşörler…
Gazetecilik zor iştir. Baskılar altında yapılan en zor iştir. Kalemin bazen silah olduğunu, bazen ise bilgi olduğunu unutmamak gerekir. Bizde hem ilim hem de kurşunsuz silah, KALEM var. Daha ne olsun.
İslam dünyasının en iyi alimlerinden olan İbnü’l Arabi’nin, “Kamil olanı yine kamil görür ve bilir” sözü çok anlamlıdır bizim için. Bir gazeteci kalemiyle görevini yerine getirmediği sürece gazeteciliğine aldanmamalıdır.
“Kalem yazarsa kelam, kim ne derse desin doğrudur vesselam” der geçeriz.
Yerel yöneticilerden bir isteğim var: Hayatını kaybetmiş Gaziantepli Gazetecilerin isimlerinin yaşatılması.
Gazetecilerin ardında bıraktığı yazı, haber ve araştırmalar birer tarihtir. Bir şehrin hafızasıdır değil mi?
Tüm meslektaşlarımın bu özel ve anlamlı günlerini kutluyor, kalemlerine güç, yüreklerine huzur, nefislerine irade, bileklerine kuvvet versin diyorum.
Hakk’ın rahmetine kavuşmuş gazetecilerimiz:
Uzun yıllar Gaziantep Gazeteciler Cemiyeti Başkanlığı görevini yürüten Nuri Sabırsız başta olmak üzere Vahittin Bozgeyik, Yaşar Özen, Atilla Karaduman, Erdal Çelik, Aykut Tuzcu, Fevzi Günenç, Kemal Bağcı, Remzi Uzun, Bezmi Özkan Nuri Karabulut, Muhammed Abdulkadir Esen, Umut Yakup Tanrıöver, Kemal Antepe, saygı ve rahmetle yad ediyorum. Mekanınız cennet olsun.
Sağlıcakla…
Gaziantep Haberler Gaziantep Sağlık Son Dakika News
Gaziantep Haberler, Narkoz Haber, Gaziantep Son Dakika, Gaziantep haberleri, Gaziantep ile ilgili son haberler, Gaziantep gündem haberleri, Gaziantep son gelişmeler bu sitede…
