Neslihan adlı şiiriyle gönüllere taht kuran, maniler ustası, Şair veYazar Musa Karaca’nın sevgi, saygı ve hürmet üzerine yazmış olduğu son kitabı “Gönüllere Gül Bahçesi” yoğun ilgi görüyor.
Neslihan adlı şiiri ile adından söz ettiren Şair ve Yazar Musa Karaca’nın sevgi, saygı, hürmetin önemine vurgu yapmak adına yazmış olduğu “Gönüllere Gül Bahçesi” adlı kitabı Türkiye’nin yanı sıra Almanya’da da büyük ilgi görüyor. Uzun yıllar Almanya’da yaşayan ve memleket hasretiyle duygusal şiirler de yazan Karaca; önümüzdeki günlerde şiir ve manilerle süsleyeceği öykü kitabının da hazırlıklarına devam ediyor.
BU VATAN ÇOK YOKLUK GÖRDÜ AMA UMUDUNU HİÇ KAYBETMEDİ
Ben 10 yaşıma kadar köyde yaşadım ve zor şartlarda büyüdüm. O dönemlerde malumunuz savaş yılları herkes askerlik yapıyor ve Devlet gelip bizden sürekli olarak yiyecek talebinde bulunuyordu. Memleketimiz işgal altında, yurdun dört bir tarafında etten duvar örmüşüz ve askerlerimizin güçlü olması için yiyecek gerekiyor. Elimizde avucumuzda ne varsa tamamını askerlerimize veriyor biz dut yaprağı, bağ yaprağı, kuzukulağı ne bulsak yemeye çalışıyorduk. Bu ülke çok yokluk gördü ama umudumuzu hiçbir zaman yitirmedi. Ben 10 yaşıma kadar ayağıma ayakkabı giymedim. 1947 yılında şehre geldiğimizde anneme çocuk şehirde ayakkabısız olmaz dediler ve hiç unutmuyorum annem bana bir kara lastik aldı. O kara lastiği sabahtan akşama kadar ayağımdan hiç çıkarmıyordum. Akşam o kara lastiği çıkarıp ayağımın kokusunu gidermek için defalarca ayağımı yıkıyordum. Tabi ondan sonra büyüdük, ben bir dönem Tekel Fabrikasında çalıştım ve o sırada Almanca kursuna giderek çok iyi derecede Almanca öğrendim. O sırada bir Alman turistle tanıştım ve sürekli olarak konuşmaya başladım. O zamanlar vize falan yoktu bizi Almanya’ya çağırdı. Almanya’da bana çok güzel bir iş ayarladı ve ailemi de alarak Almanya’ya gittim. Orada işim ve gelirim çok güzeldi ve uzun zaman orada çalıştım. Ben Almanya’da her hafta tercüman gazetesi sanat sayfasında bir şiir yazardım.
ALLAH KİMSEYİ VATANINDAN AYIRMASIN
Tabi uzun yıllar Almanya’da yaşamanın vermiş olduğu hüzün, memleket özlemi, hasret bizi biraz duygusallaştırdı. Biz de nacizane bu duygusallığımızı mısralara döktük. Bir gün hiç unutmuyorum; Almanya’dan izne geliyoruz, Kapıkule Sınır Kapısında arabadan indiğimizde oğlum Türk bayrağını görür görmez adeta kendinden geçmişti. Orada görevli olanlar Türk Bayrağını indirdi ve çocuk onu öptü, öptü. O anı gözyaşlarıyla izledim ve çok duygulandım. Bu olay benim gurbet deyince aklıma gelen, yaşadığım çok hüzünlü bir tablodur. Bu tür duygusal anıları çok yaşadığımız için belki de kendimizi şiirlere verdik, duygularımızı şiirlerle anlatmaya çalıştık. Şükürler olsun ki 1993 yılında memleketime geri döndüm, insanın vatanında yaşaması gerçekten ifade edilemeyecek bir duygu, Allah kimseyi vatanından uzak bırakmasın.
“NESLİHAN” ADLI ŞİİRİM BENİ FARKLI YERLERE GÖTÜRÜYOR
Sevgi, saygı, hürmet üzerine yazmış olduğum son kitabım “Gönüllere Gül Bahçesi” benim için çok büyük anlam ifade ediyor. Bugüne kadar toplamda yazılmış olan 3 adet kitabım var, 2 kitabım da henüz basılmamış durumda. Özellikle “Neslihan” adlı şiirim bana gönül vermiş okuyucularım tarafından çok beğenildi. Neslihan adlı şiiri ben o kadar içten yazdım ki, bu şiir beni çok farklı yerlere alıp götürüyor. Hep sorarlar bana; “Neslihan” kim diye. Çok yerde anlattım ama bilmeyenler için tekrar anlatmak istiyorum. Ben askere gitmeden önce bir hanımefendi ile konuşuyordum. Ben askere giderden bu hanımefendi ortaokulda okuyordu. Askere gittiğimde bu hanımefendi ortaokuldan ayrıldı ve bir bankaya memur olarak girdi. Kendisiyle askerde bir süre mektuplaştık. Daha sonra askerden döndüğümde Neslihan’ı istemek için ailemi gönderdim ve söz yüzüğünü taktık. Ancak Neslihan bankada çalıştığı için çok yoğun bir mesaide çalışıyor her akşam saat 9-10 civarlarında eve geliyordu. Biraz düşündüm; ben mi Neslihan’a hizmet edecektim, yoksa o mu bana. Neslihan gece yarılarına kadar bankada çalışacaktı ve ben onu bekleyecektim her akşam. Bu benim kafamda biraz istifaların yaşanmasına neden oldu. Bunun yanında çalışmasından dolayı çeşitli kıskançlıklar yaşadık ve bir gün yüzüğü çıkararak fırlattım ve büyük yemin ederek kendisinden ayrıldım. Böylece Neslihan yıllarca benim içimde kanayan bir yara oldu. Bunun üzerine anneme bana köyden bir kız bulmasını söyledim ve şimdiki eşimle 1960 yılında evlendim. Eşimden Allah razı olsun, yaklaşık 50 yıllık evlilik hayatımızda bir gün bile ihtilaf yaşamadık.
YOĞUN İLGİ BENİ MUTLU EDİYOR
Kitaplarımıza çok yoğun bir ilgi olması bizi mutlu ediyor. Özellikle Almanya’dan çok ciddi bir sipariş alıyoruz. Yine kitaplarımızın bir kısmını Gaziantep Milli Eğitim Müdürlüğümüze verdik. Çok ciddi siparişler geliyor, inşallah yeni baskıya girip kitaplarımızı daha fazla kişiyle buluşturmayı hedefliyoruz. Yakın zamanda “Anzer Balı Tadında Öyküler “ adlı yeni bir kitabımız daha baskıya girecek. Bu kitabımızda yaklaşık 30 tane öykü olacak ve her öykünün arasını maniler ve şiirlerle süsleyeceğim.
