Siyasette ve günlük yaşantımızda sosyal medya ile yatıp sosyal medya ile kalktığımız bir dönemde olduğumuzu söylemek hiç de abartı olmaz. Sosyal medya böylesine önemli bir hale gelmişken, yaptığı paylaşımlar yüzünden kullanıcılardan tepki gören, partililerle ters düşen veya siyasi kariyerine zarar veren politikacılar ile arkadaşları, dostları ile ilişkileri bitme noktasında olan kişilerin sayısı da az değil…Nedenlerinin başında siyaseti sadece sosyal medyada yapan kişiler.. Bunlar halkın içine girmez sadece fotoğraf paylaşır söz söyler sosyal medyadan selam gönderir, çevremizde de bazı bayan ve erkeklerde beğenilere görede mutlu olurlar..
Eskiden, ‘Tüfek icat oldu mertlik bozuldu’ denirmiş… Şimdilerdeyse ‘sosyal medya’ çıktı, mertlik başta olmak üzere her şey bozuldu. Bu bozulma her alanda kendini göstermeye başladı. Cep telefonu kullanma görgüsüzlüğünden paylaşım uydurukçuluğuna cümle konuda dozu tutturamayanlar nezdinde kendini bolca gösterdi… Sosyal medya öyle bir hal aldıki bazen nimetmi yoksa külfetmi olduğu karıştırılmaya başlandı. .Herkesin her şey hakkında konuştuğu bir ortamda bilgiyi de konuşan insanlar, çift kimlikliler, troller, fake hesaplar, fenomenler ve buna benzer kişiler üretti… Herkesin her şeyi konuştuğu bir ortamda gerçeğin çarpıtılması, yalan yanlış bilgilerin ortamda yer alması kaçınılmaz bir hal aldı.. Artık gerçeğin yalanlarla mücadele edecek gücü kalmadı. Herkesin kendi bilgisini üretebildiği, herhangi bir olayla ilgili fikir beyan ettiği bir durumda, ortaya ciddi bir kaos çıkmaya başladı.. Hiç kimse ötekinin ne dediğine bakmıyor ve herkes kendi kültür ve değerlerini baz alarak söylemlerde bulunuyor. Partiler ve adaylar hakkında yorumlar yapılıyor. .Hatta siyasette sahte hesaplar açılarak adaylar destekleniyor.. Nesnellik ortadan kalkıyor, hatta ölüyor. İnternetin insanlara sağladığı bu iletişim imkânının bireysel tatmin acısından acayip konforlu olduğu da bir gerçek. Sanal mekânlarda oynamak kişinin yeni yönlerini, geçici kimliklerin arkalarında gerçek bir kişi olmayan maskelerin getirdiği zenginliği keşfetmemizi sağlıyor. Geçici kimlik, ideolojimizi yaymamızda şiddet ve keyfiliği deneyimlememizi sağlıyor. Bazen insanın kendi gerçek benliğini unutup daha tatminkâr bir maske takması hoş oluyor. Kendi olmanın kendisiyle yaşamanın ve ondan bütünüyle sorumlu olmanın yükünden kurtuluyor..
Dedim ya eskiden mertlik vardı. Küsmenin bile bir adabı usulü vardı. İki parmağını birleştirip yüzüne küstüm der ve konuşmayı keserdik. Şimdi ise ortalıkta ahkam kesip memleketi kurtardığını zannedenler beş yasındaki çocuğun mertliğini gösteremeyecek kadar ikiyüzlüler.
KENDİMİZ OLMAK BU KADAR ZORMU..
Doyum sağlayacak kadar bir amaç
* Geçinebilecek kadar bir iş
* Temel ihtiyaçlara yetecek kadar zenginlik
* İş ve eğlenceyi dengeleyecek kadar sağlıklı bir akıl
* Birçok insanı beğenecek, bunlardan birazını da sevecek kadar şefkat
* Kendini sevecek kadar özsaygı
* Muhtaç olanlara verecek kadar iyilik duygusu
* Zorluklarla yüz yüze gelecek kadar cesaret
* Sorunları çözecek kadar yaratıcılık
* Her an gülecek kadar mizah duygusu
* İyi bir yarını bekleyecek kadar umut
* Hayatı bütün değerleri ile yaşayacak kadar bir sağlık
* Sahip oldukların için şükran duygusu..
(Ernie J. Zelinski)
