Gaziantep Organize Sanayi Bölgesinde Şireci Tekstil ile başlayan işçi grevi büyüyerek devam ediyor. Patronlar ise ciddi bir rekabet ortamında çalıştıklarını, maliyetlere yansıtılacak küçük rakamların kendilerinin yok olması anlamına geldiğini söyleyerek, işçilerin talep ettikleri rakamları vermelerinin mümkün olmadığını söylüyorlar.
Gaziantep Organize Sanayi Bölgesinde Şireci Tekstilde başlayan işçilerin grevi Gürteks, Gür İplik, Canan Tekstil, Motif Dokuma Halı Tekstil gibi diğer tekstil firmalarına da sıçrayarak büyümeye devam ediyor. Şireci Tekstil de çalışan işçilere küfür edilmesi ile fitilin ateşlendiği işçi grevinde işçiler yıllardır patronların kendilerini sömürdüğünü bundan sonraki süreçte verilen ücretler ile çalışmalarının bir anlam ifade etmediğini söylüyorlar.
Şireci Tekstilde çalışan işçiler farklı ortamlarda haklarını aramak için uzun süre ellerinden geleni yaptıklarını ancak Ahmet Şireci’nin işçilere küfür etmesinin bardağı taşıran son damla olduğunu söylediler. Gürteks Tekstil Fabrikasında çalışan işçilerden M.F. ise ücretlerimizin ve sosyal haklarımızın bir çoğu verilmiyor. İşçi arkadaşlarımız hakaret edilerek işten çıkartılıyor, bizleri yalan dolanlarla oyalıyorlar, makineleri kapatıp işine gelen çalışsın işine gelmeyen çalışmasın deniyor. Biz bundan yıllar önce ikramiye alırdık, sosyal haklarımız daha iyiydi, ölümüz olduğunda, hastalandığımızda izin alabiliyorduk, izin kullanabiliyorduk. Ama şimdi bunların hiçbiri yok ve gün geçtikçe bizim şartlarımız daha kötüye giderken patronlar daha çok zenginleşmeye başladı.
SENDİKANIN ADI VAR KENDİSİ YOK
Fabrikalarda çalışan müdürlerimiz, biz sizin iki katınız kadar ev kirası veriyoruz, siz bu maaşla nasıl geçiniyorsunuz diyorlar. Adımız sendikalı, ama sendikanın bu zamana kadar bir faydasını göremedik. Sadece bizim ipimizi daha rahat ellerinde bulundurabilmek için bizi girer girmez sendikaya kaydediyorlar. Sendikanın bu zamana kadar hiçbir faydası olmadı, patronların sözcüsü gibi hareket ediyorlar. Kaç gündür grev yapıyoruz sendikadan kimse yanımızda değil. Bize iki gün yemek getirdiler ondan sonra patronlar telefon açtı artık yemekte getirmiyorlar. Patronlar, haftanın her günü bizim işe gelmemizi istiyorlar, İzin gününde gelmezsek bizden 30 TL kesiyorlar. Bizim ailemize çocuklarımıza vakit ayırmaya hakkımız yok mu? Biz bayramda bile sabah buradan çıkıp bayram namazına fabrikadan gidiyoruz. Çocuklarımız artık fabrika deyince korkar hale geldi, Gaziantep’te kimse fabrikalarda çalışmak istemiyor. Bize hep kötü örnekleri veriyorlar, fabrikaları kapatırız, Hindistan’a açarız gibi tehditler yağdırıyorlar. Sonuç itibariyle burada Patronlar kazanıyor, tabiî ki de kazanacaklar ancak bizde haklarımızın biraz daha iyileştirilmesini istiyoruz.
SANKO HOLDİNGİN BÜTÜN ÖDEMELERİ KAYIT ALTINDA
SANKO holding, Naksan Holding gibi firmalar işçilerinin bütün ödemelerini kayıt altına alıyorlar, sosyal haklarını veriyorlar. Bizim firmamızda asgari ücret + 100+120 sistemi var. İzin aldığımızda, geç geldiğimizde, izin gününde gelmediğimizde açıktan verilen 120 TL ve 100 TL kesiliyor. İzin gününde geldiğimiz zaman verilen ücretler ile asgari ücret haricinde aldığımız ücretler bizlere açıktan veriliyor. Devlet aldığımız üç kuruşluk asgari ücretten bile dünyanın vergisini peşin peşin keserken buralarda olan vergi kaçaklarını hiç görmüyor mu? Aldığımız ücretlerin çoğu bordroya yansıtılmadığı için emeklilikte de maaşımız çok düşük kalıyor. Bugün SANKO’dan emekli olan birisi 1200-1500 TL emekli maaşı alırken, biz emekli olduğumuzda 700-800 Tl arasında emekli maaşı alıyoruz. Bununla nasıl bir emeklilik geçirebilirim, çalışırken sefalet, emekliyken sefalet, biz çok mu mutluyuz buralarda sürünmekten, grev yapmaktan. Bayram geliyor, bayramda çocuklarımıza bir şeyler alacak paramız yok.
GAZİANTEP’TE KİMSE FABRİKADA ÇALIŞMAK İSTEMİYOR
Gaziantep’te vardiya sistemi 12 saatten 8 saate döndü. Gaziantep’te artık eskisi gibi çalışacak işçi yok, insanlar fabrikalarda çalışmaktan, sömürülmekten bıkmış durumda. Okullarda artık çırak yetişmiyor, fabrikalarda çalışacak işten anlayan yetişmiş personel de yok. Biz ilkokul 4’ten sonra okuldan kaçıp fabrikalara gelip çalışan insanlarız. Ama şimdi yeni eğitim sisteminde çırak yetişmiyor, yeni nesil artık fabrikalarda çalışmak istemiyor. Ben çocuklarımı fabrikaların kapısından sokmam, çünkü içindeyim, ben rezil olmuşum çocuklarım olmasın. Eskiden işçinin Türkiye’de bir değeri vardı, şu an işçi sefilleri oynuyor. En düşük memur bugün 1500-2000 TL arasında maaş alırken asgari ücretle işçiler sefalete sürükleniyor. Adı üstünde devlet asgari ücret olarak belirlemiş ve bunun altında ödeme yapamazsın diyor, ancak bizim patronlarımız devlet bunu belirlemiş kardeşim bundan fazla veremem diyor. Bizi sömürenlere artık dur demenin zamanı geldi.
BİZİM ÖRGÜTLE İŞİMİZ YOK, EKMEĞİMİZİN PEŞİNDEYİZ
Yaptığımız eylemin arkasında çeşitli örgütlerin olduğundan bahsediliyor, gariban işçinin arkasında kim olabilir ki? Bizim hiçbir örgütle falan işimiz yok, biz ekmeğimizin peşindeyiz. Her gün zulüm gören işçiler olarak örgütlenmemiz neden bu kadar insanlara inanılmaz geliyor, bu tür söylemlerle bizleri sindirmeye, haklı mücadelemizi haksız hale getirmeye çalışıyorlar. Bizim hakkımızı aramamız neden bu kadar garipseniyor onu da anlamış değilim. Hep fedakarlık yapan işçiler, biraz da patronlar fedakarlık yapsın, bundan sonraki süreçte bizim işten çıkarılmamız veya devam etmemiz çok önemli değil haklarımız verilmezse işe dönmeyeceğiz. Bizim rızkımız bu fabrikalara bağlı değil, bir şekilde çalıştıktan sonra biz ekmeğimizi kazanırız, patronlar fabrikalarını kapatmayı göze alıyorlarsa buyursun kapatsınlar.
ÇOK CİDDİ REKABET ORTAMINDA ÇALIŞIYORUZ
Yetkililer ise işçilerin artık çalışmak istemediklerini, çünkü çalışırken aldıkları ücreti devletin kendilerine dolaylı yönden çeşitli yardımlarla zaten sağladığını söyleyerek işçi çalıştırmakta zorlandıklarını söyleyerek, Devlet gıda yardımından tutun da yeşil kartına ve çocuk yardımına kadar her türlü desteği sağlıyor. İşçi basit bir hesap yapıyor ve bize şunu söylüyor, ben zaten çalışmasam da bu parayı Devletten dolaylı yollardan alıyorum, neden çalışıp kendimi yıpratayım diyor ve çalışmıyor. Sektörün artık dünya ile rekabet ettiğini ve bu süreçte maliyetlerin yükselmesi halinde üretilen malların satışında rekabetin söz konusu olamayacağını belirten fabrika sahipleri bizde yüksek rakamlar verip işçi çalıştırmak isteriz, ancak dünya ekonomisinde çok ciddi rakiplerimiz var ve bizim maliyetlere yansıtacağımız küçük rakamlar bile yok olmamız demektir diyerek, işçilerin eylem tarzlarının yanlış olduğunu hak arama mücadelesinin fabrikalar çalışırken daha farklı ortamlarda yapılmasının önemine vurgu yaptılar.
